Kabin | Sefa Tursun

Devrimler ve savaşlar insanları olduğundan olgun gösterir derdi yakın bir dostum. Çünkü devrim ve savaş dünyanın acımasızlığını insanın yüzüne en iyi biçimde vuran şeylerdir. Canı acıyan insan öğrenir tecrübe etmeyi ve o tecrübelerdir ki insana öğreten asıl gerçekleri. Son düşüncelerim buydu hayata dair. Sonra kendimi kapalı, karanlık bir odada buldum bir anda. Sessizlik o kadar yoğundu ki nefesimin sesi bir gürültüydü adeta. Işık, karanlık odayı üsten doldurdu. Her yer aniden aydınlanıverdi birkaç saniye içinde. Şaşkınca çevreme baktım, yansımalarımdan oluşan bir kabindeydim. Sağım, solum, üstüm, altım… Her tarafım aynalarla çevrelenmişti. Kabinde sonsuz sayıda benle yalnızdım. Yansımalarımdan birine yaklaştım ve kendimi incelemeye başladım. Devamı için Tıklayınız

Ağacın Umudu | Servet Tursun

Göğsündeki umudunu toprağa serpti, toprak umuda umutla cevap verdi.

Evet, antik genlerimle bu umudu geleceğe taşımaya çalışıyorum. Ben kim miyim? Yeryüzünde kalmış tek koca çınarım. Benden başka yeşillik kalmadı. Bunun en büyük sebebi örümcekler, dostluk, kardeşlik, sevgi, çalışmak, yaşama hakkı adı altında bütün dünyayı ağlarıyla ördüler. Zaman içinde bu ağlar bir merkezde toplandı ve tek gözlü bir örümceğin emrine verildi.  Devamı için tıklayın